DİN Hakkında Bilgi ve Dini Yalanlayanlar



Öncelikle din nedir, bu kavram üzerinde duralım.

Din kavramını iki dalda kategorize edelim.

1-Lügat, sözlük, yani kelime mânâsı cihetiyle,

2- Istılâhi mânâsı yönüyle.



Din kelimesi sözlüklerde:

“Cezâ, şeriat, millet, âdet, hal ve hüküm gibi mânâlarla ifâde edilir.” (Osmanlıca-Türkçe Sözlük: Din Maddesi;)

“Din kelimesi lügatte hesap ve cazâ mânasına gelir. Allâh kıyâmet Günü’nde mahlûkâtı hesâba çekme kudretine sâhiptir.” (Taberî Tefsiri: Fâtihâ Sûresi;4 numaralı âyetin tefsiri ve yorumu)

“Dinin anlamı boyun eğmek, itaat etmek, karşılık, ödül, mükâfat ve cezâ, mücâzat vermektir.” (Prof. Dr. Süleyman Ateş: Çağdaş Kur’ân Tefsiri; Fâtihâ Sûresi, 4 ncü âyetin tefsir ve yorumu)

“Din yol, cadde, otoban, kurallar ve kâideler, usuller ve prensipler, kanunlar ve yasalar bütünü; şeriat, suçun karşılığında cezâ, iyilik, güzellik, hayırlı ve sâlih amellerin karşılığında ödül ve mükâfat; inanç ve akide sistemi, sorumluluk ve mes’uliyet; hesap ve hesaplaşma demektir. (Mehmet SARIKAYA: Hangi İslâm?; yazımı devam ediyor)

Din kelimesinin Istılâhi Mânâsına gelince:

“Din Allâh (c.c.) tarafından konulan ve Allâh’ın vazifelendirdiği peygamberler vasıtasıyla akıl sahibi insanlara tebliğ edilen, onlara dünyâ ve âhirette saâdet yollarını gösteren sistemdir.” (D.Mehmet DOĞAN:Büyük Türkçe Sözlük; Din Maddesi)

“Din, Allâh tarafından va’z olunan ve kullarının dünyevî ve uhrevî saâdet ve mutluluklarını sağlayacak; hak ile bâtılı, iyi ile kötüyü, eğri ile doğruyu, adâletle zulmü birbirinden tefrik eden, hidâyete yönlendirip sapıklıktan men eden; ilim ve hikmeti emir buyurup cehâleti yasaklayan ilâhi yasaların Cebrâil (a.s) vâsıtası ve Peygamberler aracılığı ile insanlara tebliğ edilen, sahifeler ve kutsal kitaplarla desteklenen hayat nizâmının adıdır. İşte o tek nizâm da İslâm’dır.” (Mehmet SARIKAYA: Hangi İslâm? (Bu eser henüz yazım aşamasında olan bir eserimizdir.)

Bu kısa ve özlü tariflerden sonra Dini yalanlamak ne anlama geliyor?

Bir   iki cümle ile de bunun üzerinde durmaya çalışalım.

Dini yalanlamak üç şekilde veya üç yolla olur.

1-Din hakkında hakikaten hiçbir bilgiye sâhip olunmaz. Bunun için de din mefhumundan habersiz insanlara dinden imândan söz ettiğinizde –hâşâ- “din diye bir şey yoktur” tepkisiyle karşılaşabilirsiniz. Ancak bu gibi insanlara ılımlı yaklaşarak, akıllarının kavrayabileceği bir uslub ile dini anlatırsanız, onlara dini ve dinin var olduğunu kabul ettirebilirsiniz. Nitekim dini kabul edip, dine inanmış insanların pek çoğu bu şekilde kazanılmış insanlardır.

Bu yolla dine kazandırılmış bu tip insanlar artık dinlerine son derece bağlı olurlar.

İnançlarında samimidirler.

Bir kere Dini kabül ettiler mi, artık ondan asla tâviz vermezler.

Artık mensubu bulundukları dinin esaslarına, kural ve kâidelerine göre yaşarlar, hayatlarını da ona göre tanzim ederler.

Bu insanların inançlarında taklit değil tahkik vardır. Çünkü “taklid-i imân”ı hiç tanımamışlardır.

O bakımdan imânın, inancın özüne sâhip olmak için gayret gösterirler, bayağılıktan ve yapmacık olmaktan uzak olurlar, riyâ ve mürâilik bilmezler.

Mensubu oldukları dinin özelliklerini ve detaylarını en iyi şekilde bilmek ve öğrenmek için bütün gayretlerini ortaya koyarlar.

İşi “ben inandım” deyivermekle bitirmezler.

“Kelime-i Tevhid”i veya “Kelime-i Şehâdet”i söyleyip geçivermek onlar için yeterli olmaz,

“Kelime-i Tevhid” veya “Kelime-i Şehâdet’in” neleri içerdiğini, neleri yapmak, neleri yapmamak gerektirdiğini de şümullü bir araştırma ile bilmek isterler.

Tâbir câizse, “Kelime-i Tevhid” ve “Kelime-i Şehâdet”i didik didik didiklerler.

Neye, niçin inanmaları, neyi niçin yapmaları veya yapmamaları gerektiğini araştırırlar, yaptıklarını, yapmadıklarını bilerek yapar veya yapmazlar.

İnandıkları ve yaptıkları amelleri akıl, mantık süzgecinden de geçirirler

Teferruata da sahip olmak arzusuyla yeni yeni bilgiler peşine düşerler.

Kısacası inanç ve amellerinde şuurlu hareket ederler.

Bu gibi insanlara örnek olarak gösterebileceğimiz pek çok kimse vardır.

Meselâ bir pop sanatçısı iken ve dinle imânla hiçbir alâkası yokken sonradan İslâm’ı seçip Müslümân olan, ondan sonrada seçtiği İslâm Dini ile bilgi toplamak maksadıyla Mekke ve Medine’yi ziyâret eden, İslâm’ın ilk yaşandığı ve tebliğ edildiği mekânları gören, diğer İslâm ülkelerini gezen, “İyi ki Müslümân olmadan önce Türkiye’ye gelmemişim, yoksa Müslümân olmaktan vazgeçebilirdim” diyen Yusuf İslâm’ı örnek gösterebiliriz.

2-Aslında din hakkında bilgileri ve mâlûmatları vardır ama muannitlikleri sebebiyle bile bile dini yalanlayıp inkâr ederler. Bu insanlık tarihi boyunca böyle olagelmiştir. Bu sınıfa dâhil olan insanlara ne deseniz kendileri açısından boştur. Bir türlü dini ve dini inançları kabüllenmezler, kabüllenemezler, kabüllenmek de istemezler, bâtıl üzerinde ısrar ederler..

“Biz atalarımızı bulduğumuz, ya da atalarımızın bize bırakmış oldukları din üzerindeyiz” derler. Atalarının yanlış yol üzerinde olmuş olabileceklerine akıl erdiremezler. İşte bu tip insanlar kâfirlerin tâ kendileridirler.

Böyle düşünüp inanan insanlara Yüce Rabb’imiz Kur’ân-ı Kerim’de:

وَاِذَاقِيلَ لَھُمُ اتَّبِعُوامَآاَنْزَلَ اللّٰەُقَالُوابَلْ نَتَّبِعُ مَآاَلْفَيْنَاعَلَيْڒِاٰبَآءَنَا،اَوَلَوْگانَ اٰبَآؤُھُمْ

لَايَعْقِلُونَ شَيْأًوَلَايَھْتَدُوَن٭[Ve izâ qıyle lehüm’üt-tebiû mâ enzel’allâhü qâlû bel nettebiu mâ   elfeynâ aleyhi êbâenâ, evelev kâne êbâühüm lâ ya’qılûne şey’en ve lâ yehtedûne]

“Onlara (müşrik ve kâfirlere): [Allâh’ın indirdiği (ve Peygamber’inin sizlere eksiksiz olarak bildirip tebliğ ittiği Kur’ân-ı Keriym’e, İslâm Dini’nin hükümlerin)e uyun] denildiği zaman onlar (putperest ve inkârcılar) [hayır! (biz ona uymayız!) biz (sâdece) atalarımızı üzerinde bulduğumuz şeye uyarız.] dediler. Ya ataları bir şey anlamamış, doğruyu da bulamamış (şaşkın ve gâfil, sapık kimseler) idiyseler?” âyeti keriymesi ile cevap vermekte, böyle düşünen ve inanan muannitlere akıllarını başlarına almalarını emir buyurmaktadır. (Bakara Sûresi: âyet.170)

Ebû Cehiller, Ebû Lehebler, As İbn-i Vâiller, Nemrutlar, Firavunlar… Bunların hepsi aslında din duygusunun insan fıtratında var olduğunu, Peygamberlerin tebliğ ettikleri dinlerin hak dinler olduğunu da çok iyi biliyorlardı ama sırf inatları yüzünden dini kabül etmeyip yalanlıyorlardı. Öylece de geberip gitti hepisi. Günümüzde de Nemrut ve Firavun kafalı, Ebû Cehil ve Ebû Leheb zihniyetli insanlar çoğunluktadırlar.

Bu gibiler hakkında Kur’ân-ı Aziym’üş-Şân’da:

اِنَّ الَّذِينَ ڮَفَرُوا سَوَآءٌعَلَيْھِمْ أَاَنْذَرْتَھُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْھُمْ لَا يُؤْمِنُونَ٭سُرَةُالْبَقَرَةُ؛٦٭
= [İnnelleziyne keferû sevâün aleyhim eenzartehüm em lem tünzirhüm lâ yü’minûne] = “(Ey Rasûl’üm Muhammed (s.a.v)!) Sen o kâfirleri Allâh’ın azâbı ve gazâbı, cehennemin dehşetli yakıcılığı ile, hesap ve kitap ile korkutsan da korkutmasan da fark etmez, onlar inat ve küfürlerinde ısrar ederler de sana ve tebliğ buyurduğun hayat nizâmına, Allâh’ın azâbı ve gazâbının olduğuna bir türlü inanmazlar” buyuruluyor. (Bakara Sûresi: âyet.6)

Bir diğer âyet-i keriymede de:

وَسَوَآءٌعَلَيْھِمْ أَاَنْذَرْتَھُم اَمْ لَمْ تُنْذِرْھُمْ لَا يُؤْمِنُونَ٭سُورَةيٰس؛١٠٭
= [Ve sevâün aleyhim eenzartühüm em lem tünzir hüm lâ yü’minûn] = “Sen onları ha uyarmışsın, ha uyarmamışsın, onlara göre aynıdır, fark eden bir şey yoktur. Onlar asla inanmazlar, imân etmezler.” buyurulmaktadır. (Yâ-Siyn Sûresi: âyet.10)

3-Bir üçüncü grup insan vardır ki onlar hem dini bilir, hem inanırlar, dinin bir kısmını inandıkları gibi, bir kısmını da hevâ ve heveslerine göre yaşarlar, ya da sadece inandık demekle kalıp, inançlarını amellerine yansıtmazlar. Bunlar bir nevi kafa Kağıdı Müslümân’ıdırlar.   Dinlerine en çok zarar ve ziyanı dokunan insanlar da işte bu tip insanlardır.

Dini yalanlayan kişi ve kişilerin vasıfları, özellik ve alâmetleri Kur’ân-ı Keriym’de Yüce Rabb’imiz tarafından şöyle açıklanmaktadır:

بِسْمِ اللّٰەِالرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

اَرَاَيْتَ الَّذِى يُگذِّبُ بِالدِّينِ٭فَذٰلِكَ الَّذِى يَدُعُّ الْيَتِيمَ٭وَلَايَحُضُّ عَلٰى

طَعَامِ الْمِسْڮِينِ٭فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ٭ َالَّذِينَ ھُمْ عَنْ صَلَاتِھِمْ سَاھُونَ٭

اَلَّذِينَھُمْ يُرَآؤُنَ٭وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُون٭صَدَقَ اللّٰڒُ الْعَظِيم٭سُورَةُالْمَاعُونِ؛١ـ٧

[Eraeyt’ellezî yükezzibü b’id-diyni* Fezâlik’ellezî yedü’ul-yetiyme*Velâ yehuddu alâ taâm’il-miskiyni* Feveylün lil-musalliyne* Elleziynehüm an salâtihim sêhûne* Elleziynehüm yürâûne* Ve yemneûn’el-mâûne*]

“(Yâ Rasûl’üm Muhammed (s.a.v)!) Dini yalanlayan kimseyi gördün mü sen?* İşte o kimsedir yetimi itip kakalayan.* O (kendisi fakir ve yoksulları doyurmaktan, yedirip içirmekten yana olmadığı gibi, hiçbir kimseye de) miskin(ler)i doyurmayı teşvikte bulunmaz.* Yazıklar olsun şu namaz kılanlara ki,* Onlar namazı unuturlar.* Onlar mürâilik ederler.* Ve onlar (yardım yapmak isteyen kimselerin yapacakları) yardıma da mâni olurlar.*” (Mâun Sûresi: âyet.1,2,3,4,5,6,7)



Mehmet SARIKAYA